6 september 2021
Blog #23 Over schillen en dozen
Door Stan Fritschy, duurzaamheidscoach Ontzorgingsprogramma Maatschappelijk Vastgoed
“Ja, ik weet dat het een keer nodig is, maar nu nog niet. Komt wel.” Deze reactie kreeg ik regelmatig toen ik vier jaar geleden voor het eerst bij eigenaren van maatschappelijk vastgoed kwam om te informeren hoe het met de duurzaamheid van hun gebouw stond. Nu – vier jaar later – is verduurzamen van gebouwen voor iedere eigenaar een issue. Dat is winst.
Méér dan een plan van aanpak
Het leukste zijn die eigenaren die me vragen: Wat te doen? Hoe te doen? Waar te beginnen? Als duurzaamheidscoach word ik daar blij van. Voor mij is een plan van aanpak niet de grootste uitdaging. Een plan van aanpak is een pakket van technische, materiële maatregelen en een gezonde financiële onderbouwing. Zo’n plan stel je op, voer je uit, klaar! Daar kom je wel uit met elkaar. Daar zijn goede instrumenten voor. De grootste uitdaging is het om eigenaren van vastgoed zó te enthousiasmeren, dat hij en zij niet alleen de weg vinden naar de noodzakelijke verduurzaming, maar ook eigenaar worden en blijven van duurzaam gedrag in de toekomst.
Valkuilen voorkomen
Een groot deel van de energietransitie is gericht op het verlagen van de CO2-uitstoot. Absoluut belangrijk! Maar belangrijker nog dan verduurzamen, is het om na de uitvoering van je plan van aanpak duurzaam te blijven in de toekomst. Het draait erom in de gaten te krijgen waar de noodzaak van verduurzaming vandaan komt en voorkomen dat je opnieuw in dezelfde valkuilen stapt. Welke leiden tot een veel te grote CO2-uitstoot en uitputting van niet-hernieuwbare grondstoffen.
Een vies luchtje
De auto werd uitgevonden, rijdt op brandstof én op afvoer van uitlaatgassen, die je letterlijk achter je laat als je wegrijdt. Je stookt hout in je kachel, de rook wordt door de wind de schoorsteen uitgezogen en waait weg. Dat de industriële revolutie veel vooruitgang en welvaart heeft gebracht staat buiten kijf. Af en toe een vies luchtje namen we op de koop toe. Gelukkig weten we u dat we bij alles wat we doen ook oog moeten hebben voor de restproducten. En ook dat is winst.
Een oud gezegde luidt: “Laat niet als dank voor het aangenaam verpozen, de eigenaar van het bos de schillen en de dozen.” In dit gezegde zit de kern van het eigenaarschap van je eigen energietransitie nu en duurzaam blijven in de toekomst. Dáár is de hele energietransitie op gericht. Zoals je eigenaar bent van je studiekeuze, de baan die je kiest en de vakantieplannen die je maakt, zo kun je ook eigenaar zijn van je energiebehoeften. En met name van de afval, bij- of restproducten van je energiegebruik. De energietransitie is gericht op vermindering van energiegebruik. En waar energie nodig blijft, producten te kiezen die “geen schillen en dozen” achterlaten voor anderen, die na ons “in het bos” komen.
Voorkom de rekening achteraf
Duurzaam blijven. Daar hebben we nog een hoop in te leren en te ontdekken met elkaar. Als je bijvoorbeeld duurzaam advies vraagt aan een marktpartij, welke vragen stel je dan? En als je antwoord krijgt, waar moet je dan op letten bij dat antwoord? Waar moet je doorvragen? Waar moet je naar alternatieven vragen? Hoe kom je erachter wat de bij- en restproducten zijn? En zijn die te recyclen of hangt er een vies luchtje aan? De markt ontdekt steeds meer dat verduurzamers andere vragen stellen dan men gewend is. En alleen met de juiste en duurzame antwoorden wordt een vrager een tevreden klant. Wie zelf het initiatief neemt en eigenaar wordt van zijn toekomstbestendige verduurzaming, blijft gevrijwaard van een rekening achteraf. Zoals we die nu met z’n allen aan het betalen zijn voor het achteloos achterlaten “in het bos” van een berg van ruim 150 jaar “schillen en dozen”.
Stan Fritschy
Duurzaamheidscoach Ontzorgingsprogramma Maatschappelijk Vastgoed
