blog

Door Hubert Boerrigter

De weerbarstige praktijk van lokale duurzame energieopwekking

Met een tiental vrijwilligers uit zijn gemeente is Hubert Boerrigter vijf jaar geleden vol goede moed begonnen aan een duurzaamheidsplatform voor inwoners. Voornaamste reden? De energietransitie versnellen en ervoor zorgen dat eventuele lasten zoveel mogelijk worden omgezet in lokale lusten. Ze maakten een vliegende start, maar stuitten daarna op obstakels vanuit gemeentes en bedrijven. Boerrigter roept op tot meer urgentie.

We kwamen er na de oprichting van onze stichting snel achter dat een coöperatief project toch wel wat voeten in de aarde heeft. We moesten bestuursleden en werkgroepen benoemen, logo’s ontwerpen, de website inrichten, subsidie aanvragen, een nieuwe entiteit oprichten, een opstalovereenkomst afsluiten en netverzwaring aanvragen… Maar na dat alles hadden we vrij vlot een eerste bedrijfsdak gevonden om zonnepanelen op te leggen! Na iets meer dan een jaar van voorbereiding stond er dan toch mooi een project van vierhonderd panelen om duurzame energie op te wekken voor de lokale gemeenschap.

Obstakels bij volgende projecten

Dus, op naar project twee! Of we wilden kijken naar de mogelijkheden voor zonnepanelen op een voormalig voetbalveld? Jazeker! We hebben een avond uitleg gegeven, een businesscase gemaakt, nog een keer uitleg gegeven, de businesscase herzien, gepraat met de gemeente of het mag… Er is veel tijd in gaan zitten, maar na lang wikken en wegen heeft de voetbalclub besloten dat ze het toch maar niet gingen doen.

En we vonden maar geen volgende locatie. Er belde wel eens iemand die wellicht interesse had, maar na het horen van de ‘mogelijke opbrengst’ zagen ze er toch maar van af.  (‘Dan maar alleen bitumen op het dak…’) Zon op land dan? Tja. Onze gemeente is al zes jaar bezig om beleid hiervoor op papier te zetten, maar dat is nog steeds niet gelukt. Voor windbeleid geldt hetzelfde. De ene groep is tegen wind en de andere weer tegen zonnevelden, dus zo komt men geen steek verder.

Waar is de urgentie?

Natuurlijk kun je het hebben over de financiële opbrengsten van een zonnedak of de vraag waar een zonneveld of windmolen het beste kan staan, maar het duurt allemaal wel erg lang. Willen we nu een schone toekomst voor onze (klein)kinderen, of denken we alleen aan ons eigen hachje voor de korte termijn?

Dagelijks worden we via tv en internet geconfronteerd met afbrekende gletsjers, alarmerende klimaatrapporten en steeds heftigere weersverschijnselen. Waar wachten we nog op? Waarom zegt een wethouder niet: we gaan nú dat beleid vaststellen, want er moet wat gebeuren! Waarom zeggen bedrijven niet: hier heb je mijn dak, ik heb de energie niet nodig en zo levert het nog iets op!

Stevige keuzes maken

Zolang politici bang zijn om stevige keuzes te maken, of bedrijven hun dak liever leeg laten dan het tegen een kleine vergoeding te beleggen met zonnepanelen, loopt de energie wel uit alle goedbedoelde lokale initiatieven. Die draaien ook nog op vrijwilligers, inwoners die in het algemeen belang hun vrije uren benutten voor een fossielvrije en schone toekomst voor ons allemaal.

We moeten stoppen met het kortetermijndenken in geld of partijstemmen, maar het grotere plaatje zien. De klimaatverandering, de veel grotere kosten op de lange termijn en de (ook financiële) kansen die de energietransitie nu biedt! Daarom een oproep aan alle wethouders van Overijssel, alle bedrijven met een dak dat niet vol ligt met zonnepanelen, alle inwoners die de noodzaak wel zien maar nog niks doen… Kom in actie en draag je steentje bij. Een schone duurzame toekomst is zowel in ons eigen belang als het in belang van onze (klein)kinderen, nog langer niks doen kunnen we ons echt niet permitteren!

Het eerste project: zonnepanelen op een kippenstal in Langeveen.

 

Hubert Boerrigter blogt op persoonlijke titel. In het dagelijks leven is hij mede-eigenaar van een advies-ingenieursbureau in de installatietechniek.